Autonomia Palestyńska i jej pieniądze

Arafat ukradł  miliard dolarów z podatków przekazywanych przez Izrael za palestyńskich pracowników. Pieniądze poszły na osobiste konto Arafata w izraelskim Bank Leumi w Tel Awiwie.

100 tysięcy dolarów miesięcznie szło na konto żony Arafata, Suhy, mieszkającej w Paryżu. Według ocen amerykańskich badaczy majątek Arafata jest wart między 1 a 3 miliardy dolarów. [1]

Po trzech latach od założenia AP palestyńscy rewidenci odkryli, że 40 procent budżetu AP, 326 milionów dolarów, zostało sprzeniewierzonych, a ta suma urosła do 700 milionów dolarów dziesięć lat później. [2]

Ani jeden zachodni rząd nie protestował. To zachęciło do złodziejskich praktyk na wszystkich szczeblach AP. Funkcjonariusze AP płacili sobie wysokie pensje żerując na innych. [3]

Wkracza Abbas

Za następcy Arafata, Mahmouda Abbasa, nepotyzm dotarł do każdego szczebla służby cywilnej. Pracownicy, często krewni Abbasa, otrzymywali pensje w wysokości 10 tysięcy dolarów miesięcznie, ponad 10 razy więcej niż zwykli pracownicy budżetówki, otwierano również tajne konta w Jordanii, gdzie deponowano pieniądze z łapówek. [4]

Różnica między Abbasem a Arafatem: zamiast bezpośrednio kraść z budżetu AP należy gospodarkę przejmować, Abbas zatrudnił swoich dwóch synów, Tareka i Jasera, w przedsiębiorstwach, które dominują zagraniczne inwestycje, budując dla nich konsorcjum o nazwie Falcon, które przejęło palestyński handel. [5]

Abbas  wpompował w Falcon 890 tysięcy dolarów i stworzył jego oddziały w Jordanii i Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz dał im monopol na sprzedaż amerykańskich papierosów.

A jest jeszcze Al Mashreq Insurance Co. z 11 oddziałami w AP, warta 35 milionów dolarów, na której czele stoi Jaser Abbas. [6]

W sumie prywatny majątek synów Abbasa ocenia się na 300 milionów dolarów. [7]

Mohammed Dahlan,  rywal Abbasa, utrzymuje, że Abbas otrzymał 1,4 miliarda dolarów z osobistego majątku Arafata po jego śmierci w 2004 roku. Dahlan twierdzi, że  Abbas ukrył 600 milionów dolarów z tego funduszu. Mohammed Raszid, ekonomiczny doradca Arafat uważa, że defraudacja Abbasa sięga 100 milionów dolarów. [8]

Elita Abbasa

Abbas  hoduje własną elitę, buduje pałace i zatwierdza budowę zamkniętych dzielnic wokół Ramallah dla swoich zwolenników. Jedna z nich jest znana jako „Kompleks dyplomatyczny”, gdzie Abbas zatwierdził budowę centrum handlowego pod swoją kontrolą.

W 2011 roku doradca Abbasa, Madżdi Chaldi, poprosił Bahrajn o cztery miliony dolarów na inwestycje w tej dzielnicy. AP zapewniła realność tego projektu, przekazując na niego publiczną ziemię za 60 procent jej wartości rynkowej.

Chaldi aprobuje prawo wstępu do „Kompleksu dyplomatycznego” dla funkcjonariuszy AP, dowódców sił bezpieczeństwa i członków Fatahu. [9]

Abbas mieszka w wartym wiele milionów pałacu pod strażą sił bezpieczeństwa. Nieautoryzowanym gościom, szczególnie zespołom telewizyjnym, grozi się aresztem. [10]

Abbas wciąga lojalnych sobie ludzi w układy biznesowe, jak na przykład, Mohammeda Mustafę, byłego wicepremiera w AP do roku 2015, którego mianował szefem Palestyńskiego Funduszu Inwestycyjnego (PIF), związanego z Abbasem, który ma 18 procent Arabskiej Palestyńskiej Korporacji Inwestycyjnej (APIC).

Abbas sprawuje kontrolę nad PIF i wybiera wszystkich jego dyrektorów.

W 2009 roku Mustafa został mianowany dyrektorem wykonawczym jednej z dwóch firm telefonów komórkowych  na Zachodnim Brzegu, Wataniya Mobile. PIF jest właścicielem 34 procent udziałów Wataniya. [11]

Mustafa jest podobno zamieszany w unikanie podatków i pranie pieniędzy, jak wynika z Panama Papers. Niemniej Abbas zapewnił Mustafie ochronę przed odpowiedzialnością karną. [12]

W lutym 2016 roku członkini Palestyńskiej Rady Ustawodawczej, Nadżat Abu Bakr, zażądała dochodzenia w sprawie ministra administracji Abbasa, Husseina Al Aradża. Abbas zagroził Abu Bakr aresztowaniem, przed czym uciekła do budynku Palestyńskiej Rady Ustawodawczej, szukając tam schronienia. Sprawę wyciszono. [13]

Cel Dahlan

Abbas walczył przeciwko korupcji swoich rywali – głównie Mohammeda Dahlana, który często wzywa do rezygnacji Abbasa. Sąd AP skazał Dahlana in absentia na trzy lata więzienia z powodu oskarżenia o sprzeniewierzenie publicznych funduszy w 2007 roku.

Jednak w 2010 roku Dahlan i jego żona otrzymali obywatelstwo Czarnogóry. Dwa lata później Dahlan był łącznikiem między Serbią a wiceprezydentem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Mohammedem Bin Zajed Al Nahjanem, następcą tronu Abu Dhabi. Niedługo potem Dahlan otrzymał także obywatelstwo Serbii, co pozwoliło mu na bezpieczne poruszanie się po Europie. [14]

Abbas szuka dobrego następcy        

Fortuny Abbasa i Dahlana grają rolę w bitwie o sukcesję palestyńskiego przywództwa. W wieku 84 lat Abbas stara się ochronić ekonomiczne imperium swoich synów. Abbas starał się przygotować głównego negocjatora AP, Saeba Erekata na swojego następcę, ale przeciwstawił się temu Komitet Wykonawczy OWP – co było ciosem dla Abbasa, który nagradzał lojalność Komitetu Wykonawczego, którego członkowie otrzymują wypłaty 30 tysięcy dolarów miesięcznie, jak również luksusowe samochody i przywileje VIP  . [15]

Abbas zwrócił się zamiast tego do swojego zaufanego, bliskiego współpracownika – szefa wywiadu, Madżida Freidża. Jednak przeciwnikiem zarówno Erekata, jak Freidża jest Dżibril Radżoub, były szef bezpieczeństwa AP. [16]

Wśród Palestyńczyków panuje przekonanie, że AP jest skorumpowana. Spośród 1200 Palestyńczyków, z którymi przeprowadzono sondaż, 95,6 procent – czyli praktycznie wszyscy – oświadczyli, że w reżimie Abbasa szaleje korupcja. [17]

Korupcja AP przejawia się w czarnym rynku, praniu pieniędzy, handlu kobietami i zyskami z zagranicznych kont bankowych – działalnością uznawaną za tajną aż do przyjścia nowego władcy. [18]

Rozumiejący Zachód

Zachodnie rządy potwierdzają sprzeniewierzanie ich środków pomocowych przez AP.

W 2013 roku Unia Europejska ustaliła, że AP źle zarządzała 2 miliardami euro w latach od 2008 do 2012. Europejski Trybunał Obrachunkowy odkrył, że funkcjonariusze służby cywilnej AP otrzymywali miesięczne płace w ogóle bez przychodzenia do pracy, podczas gdy dziesiątki tysięcy rzeczywiście pracujących nie otrzymywały zapłaty. Bruksela przyznała, że nie naciskała na AP, by zreformowała służbę cywilną. [19]

Departament Stanu USA nie działał lepiej, powstrzymując publikacje raportów o sprzeniewierzeniach pieniędzy pomocowych w AP.

US AID dostarczył AP ponad 5 miliardów dolarów w ciągu ostatnich 25 lat nie żądając audytu. Waszyngton systematycznie płacił długi AP wobec prywatnych firm, pomijając niepokoje o fiskalną odpowiedzialność i priorytety Abbasa. [20]

Zamiast tego amerykańscy podatnicy płacili firmom zarządzanym przez synów Abbasa. Sky Advertising Abbasa nawet wygrał kontrakt od USA na poprawienie wizerunku USA w AP. [21]

Od 2005 do 2009 roku Tarek i Jaser Abbas otrzymali przynajmniej ponad 2 miliony dolarów w kontraktach i pracach zleconych, większość z nich od  US AID.

US AID nie chce ujawnić kontraktów zawartych z synami Abbasa i wymazał kluczowe informacje, włącznie z nazwiskami dyrektorów i pracowników, wykonujących te kontrakty. [22]

Konkluzje

Zachodni darczyńcy funduszy mają jeden cel: działać jako polityczny zasób dla Abbasa i jego zwolenników.

Teza, że humanitarna pomoc dla AP dociera do żyjących tam palestyńskich Arabów, nie ma żadnej podstawy w rzeczywistości.

Pierwszym krokiem do jakiejkolwiek próby polepszenia sytuacji, byłoby ustanowienie warunków przy udzielaniu pomocy AP, żądanie rozliczeń i przejrzystości oraz prawa do ochrony Palestyńczyków, którzy ujawniają nadużycia.

Obecnie nikt na świecie nie propaguje takiej zmiany polityki.

Przypisy

1 U.S.  government investigation of Arafat. Reported on CBS News “60 Minutes Nov. 7, 2003

2 Transparency International. Jan. 19, 2012

3 “Corruption in Palestine: A Self-Enforcing System.” Tariq Dana, Al Shabaka. Aug. 18, 2015

4 Dunya Al Watan. Feb. 6, 2006

5 “The Business of Mahmoud Abbas and His Sons. Yoni Ben Menachem. Jerusalem Center for Public Affairs. Sept. 14, 2016

6 Al Masri Al Yom. Sept. 11, 2016. An investigation of Abbas’ finances by Hussein Yusef.

7  Mohammed Dahlan interview with the Jordanian website Amon. June 8, 2016

8“The Business of Mahmoud Abbas and His Sons.” Yoni Ben Menachem. Jerusalem Center for Public Affairs. Sept. 14, 2016.

9 “In tough times, most Palestinians view government as corrupt.” Karen Laub, Mohammed Daraghmeh. Associated Press. May 24, 2016

10 Al Jazeera interview of Abbas aide and PA negotiator Saeb Erekat. April 2, 2014

11 “Panama Papers: Leaks Reveal Abbas’ sons $1 million holding in company with ties to the Palestinian Authority.” Uri Blau, Daniel Dolev. Haaretz. April 7, 2016

12  “Palestinians Pop Up in Panama Papers. Adnan Abu Amer. Al Monitor. April 15, 2016

13 Palestine’s Anti-Corruption Crusader. Jonathan Schanzer, Grant Rumley. The Daily Beast. March 14, 2016

14 “Mahmoud Abbas rival given Serbian citizenship, documents reveal.” Ivan Angelovski in Belgrade and Lawrence Marzouk. Balkan Investigative Reporting Network. Jan. 30, 2015

15 “Car, VIP and $30,000 a Month Await Executive Committee Member.” Safa News Agency. Dec. 3, 2016

16 “The Business of Mahmoud Abbas and His Sons.” Yoni Ben Menachem. Jerusalem Center for Public Affairs. Sept. 14, 2016.

17 Nader Said poll of Palestinians in the West Bank and Gaza Strip. Bir Zeit University. April 2016. The survey found that 82 percent thought the Hamas regime in the Gaza Strip was corrupt.

18 “Corruption in Palestine: A Self-Enforcing System.” Tariq Dana, Al Shabaka. Aug. 18, 2015

19 European Court of Auditors. European Union Direct Financial Support of the Palestinian Authority. 2013

20 “U.S. Foreign Aid to the Palestinians”, by Jim Zanotti, Specialist in Middle Eastern Affairs December 16, 2016

21 Firms run by President Abbas’s sons get U.S. contracts. Adam Entous. Reuters News Agency. April 22, 2009

ibid

Palestinian Authority and its money

Israel National News, 24 października 2019

Tłumaczenie; Małgorzata Koraszewska

David Bedein

Amerykański pisarz i dziennikarz jak również dyrektor Center for Near East Policy Research.